Ο κινηματογράφος ως πολιτισμικό κείμενο υποστήριξε για δεκαετίες το παραδοσιακό αφήγημα του έθνους. Η ενωμένη, ετεροφυλόφιλη οικογένεια, ο πατριωτισμός, ο αγώνας κατά των εχθρών, τα τοπία, μνημεία, και η γλώσσα αποτέλεσαν υλικά μέσα από τα οποία διαμορφώθηκαν οι εικόνες για τη εθνική φαντασιακή κοινότητα. Αυτό έγινε εφικτό μέσα σε συγκεκριμένες συνθήκες κινηματογραφικής παραγωγής, διανομή, και έκθεσης. Τις τελευταίες δεκαετίες όμως η παγκοσμιοποίηση του οικονομικού συστήματος καλλιέργησε τις συνθήκες για ένα νέο τοπίο πολιτιστικών ροών, διακρατικών συνεργασιών παραγωγής, παγκοσμιοποιημένης προβολής και θέασης που αποτέλεσε πρόκληση για την τοπική δημιουργία και ακροατήρια. Εξετάζοντας τις νέες αναπαραστάσεις της εθνικής κοινότητας που αγγίζουν άλλοτε ευαίσθητα θέματα (μετανάστευση, μειονότητες, διασπορές, έμφυλες κατασκευές, ανθρώπινα δικαιώματα) αλλά και το περιβάλλον που τις γεννά (συμπαραγωγές, υπερθενικά δίκτυα παραγωγής/διανομής/προβολής, φεστιβάλ, υπερεθνικές πολιτικές για τα ΜΜΕ και τον κινηματογράφο στα πλαίσια της ΕΕ) θα αναρωτηθούμε για τη σημασία των κατηγοριών `εθνικό΄, `διεθνικό΄, `παγκόσμιο΄ σινεμά και τι αντίκτυπο έχουν στην κατανόηση των αντίστοιχων κοινοτήτων και με ποιους τρόπους συσχετίζονται με συγκεκριμένα οικονομικά, πολιτικά και πολιτιστικά πλαίσια.
Το μάθημα θα έχει συγκριτική σκοπιά αφού έχοντας ως αφετηρία την ελληνική κινηματογραφική παραγωγή θα εξερευνά κάθε εβδομάδα αναλογίες ή διαφορές σε άλλες κινηματογραφίες.
Δεν διατίθεται σύγγραμμα.