Η έννοια του πολιτισμού ιστορικά έχει αποτελέσει ένα από τα πλέον σημαντικά θεωρητικά και αναλυτικά εργαλείο της κοινωνικής/πολιτισμικής ανθρωπολογίας, και ταυτοχρόνως μια συνηθισμένη έννοια στον καθημερινό λόγο, με δυσδιάκριτα ή και ανύπαρκτα τα όρια μεταξύ των πεδίων και με τα περιεχόμενα του όρου να αποτελούν θέμα συζητήσεων και αμφισβητήσεων. Στη συνηθέστερη της κυρίαρχη εκδοχή η λέξη πολιτισμός παραπέμπει στην ιδέα μιας ολότητας με σαφή όρια και χαρακτηριστικά στο χώρο και στο χρόνο. Παρά το γεγονός ότι τόσο η Κοινωνική Ανθρωπολογία όσο και άλλες ανθρωπιστικές και κοινωνικές επιστήμες άσκησαν έντονη κριτική σε τέτοιες εννοιολογήσεις, ο πολιτισμός, ιδιαίτερα σε εξω-ακαδημαϊκά πλαίσια, εξακολουθεί να φέρει παρόμοια περιεχόμενα. Ο πολιτισμός και άλλες παρεμφερείς έννοιες, όπως η «παράδοση», το «πρωτόγονο», το «εξωτικό», το «παλιό», διερευνώνται ως είδη λόγου, τα οποία προκύπτουν από σχέσεις ισχύος μέσα στα πλαίσια της αποικιοκρατίας, των εθνικών κρατών, του τουρισμού και άλλων κοινωνικών και ταξικών διακρίσεων.