Το μάθημα θα επικεντρωθεί στη μελέτη της γλυπτικής στην Ελλάδα στην περίοδο μετά την Άλωση. Μέσα σε καθεστώς δημογραφικών και κοινωνικών αλλαγών, οι εκκλησιαστικές τέχνες των Ορθόδοξων, από την αρχιτεκτονική και τη μνημειακή ζωγραφική έως τη γλυπτική και τη μικροτεχνία, αφενός συνέχισαν τη βυζαντινή παράδοση και αφετέρου αφομοίωσαν στοιχεία της οθωμανικής και της ευρωπαϊκής τέχνης, παραδίδοντας έργα που αντικατοπτρίζουν τις προτιμήσεις των παραγγελιοδοτών και τις τεχνικές δεξιότητες των καλλιτεχνών της εποχής τους. Θα εστιάσουμε στη γλυπτική ως την τέχνη που μας δείχνει ολοφάνερα το πέρασμα από το ευρωπαϊκό και το οθωμανικό μπαρόκ στον κλασικισμό κατά τον 18ο και τον 19ο αιώνα και θα μελετήσουμε τόσο το θεματολόγιό της όσο και τις τεχνικές κατεργασίας που εφάρμοσαν οι ντόπιοι και οι περιπλανώμενοι λιθογλύπτες. Η εξέταση της γλυπτικής θα γίνει κατά γεωγραφικές ενότητες και με χρονολογική, κατά το δυνατόν, σειρά: Κωνσταντινούπολη, Άγιον Όρος, Πήλιο, δυτική Θεσσαλία, νησιά Αιγαίου πελάγους με ειδική αναφορά στην Τήνο, Μάνη, Επτάνησα και Ήπειρος. Οι συναντήσεις στην αίθουσα θα συνοδευτούν με εκπαιδευτική εκδρομή στη Μακρινίτσα και τη Ζαγορά (εφόσον καταστεί δυνατό), ώστε να κατανοήσουμε το έργο επώνυμων καλλιτεχνών.