Στο μάθημα αυτό θα εξετάσουμε μεταπλάσεις στον τρόπο που αφηγούμαστε ιστορίες στην ψηφιακή συνθήκη. Αντί για το «τέλος της αφήγησης», η κυριαρχία της βάσης δεδομένων, των αλγορίθμων και των πλατφορμών μοιάζει να εγκαινιάζει μια νέα πολιτισμική λογική της αφήγησης. Η έκρηξη στην παραγωγή περιεχομένου από χρήστες (user-generated content) και οι δυνατότητες ανασύνθεσης οπτικο-ακουστικών πόρων έχουν οδηγήσει στη δημιουργία αμέτρητων μικρο-αφηγήσεων που διαμοιράζονται σε - και ως - δίκτυο. Αυτές οι πρακτικές έχουν κλονίσει βασικές έννοιες - όπως δημιουργός, έργο, κοινό, τέχνη - που σχετίζονται με τα λογοτεχνικά και κινηματογραφικά αφηγήματα του 20ου αιώνα.
To διακύβευμα του συγκεκριμένου μαθήματος είναι να αναμετρηθούμε με αυτές τις εξελίξεις ως κοινωνικό φαινόμενο και ως πρόκληση για μας, ως δημιουργοί αφηγημάτων για το κοινωνικό. Με άλλα λόγια: αντί να κατακρίνουμε αυτές τις νέες μορφές ψηφιακές αφηγήσεις ως «παρακμή» του σύγχρονου πολιτισμού, θα προσπαθήσουμε να εμπνευστούμε από αυτές για να επικοινωνήσουμε τις ιδέες και την έρευνα μας στην ανθρωπολογία διαφορετικά. Θα αναρωτηθούμε, επιπλέον, αν αυτά τα αφηγηματικά πειράματα θα μπορούσαν να συμβάλλουν στην ανάπτυξη του προγράμματος της δημόσιας ανθρωπολογίας (public anthropology) και των πειραματικών ανθρωπιστικών σπουδών (experimental humanities);
Το μάθημα θα έχει εργαστηριακό χαρακτήρα, συνδυάζοντας θεωρία με δημιουργικές πρακτικές ασκήσεις (tiktok εθνογραφία, podcast, desktop cinema) και καλλιεργώντας συνεργατικό ήθος μεταξύ μας. Φοιτήτριες και φοιτητές θα μάθουν κάποιες βασικές τεχνικές επεξεργασίας εικόνας και ήχου (οπτικοακουστική καταγραφή, προγράμματα μοντάζ, storyboard).
Προσκεκλημένες ομιλήτριες και ομιλητές με ειδίκευση στην κριτική πολιτισμική θεωρία και πολιτισμική παραγωγή σε σχέση με τα νέα μέσα θα εμπλουτίζουν το πρόγραμμα του μαθήματος.
Όλες οι φοιτήτριες και φοιτητές θα συμμετάσχουν σε μικρές ομάδες που θα παράγουν έργα που θα προβληθούν σε ειδική εκδήλωση στο πλαίσιο του διεθνούς ανθρωπολογικού συνεδρίου Τhe Virtual, Otherwise, 2-4 Ιουνίου.